Τα γεγονότα πριν την Ένωση
Στη συνθήκη των Παρισίων (5 Νοεμβρίου 1815) αποφασίστηκε η Προστασία της ανεξάρτητης πολιτείας των Επτανήσων. Αυτή ήταν η επίσημη ονομασία της βρετανικής κατοχής των Ιονίων νήσων. Στο χρονικό διάστημα αυτής της πεντηκονταετούς κατοχής ο πόθος των Επτανησίων για απελευθέρωση και ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα ήταν μεγάλος.
Οι πρώτοι που εναντιώθηκαν στο καθεστώς αποικίας των Βρετανών ήταν οι ριζοσπάστες βουλευτές, οι οποίοι είχαν ως κύριο αίτημα τους την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα. Με την καθοδήγησή τους ξεσήκωναν το λαό ενάντια στη βρετανική κατοχή και υπέρ της Ενώσεως.
Στις 26 Νοεμβρίου 1850 από το βήμα της Βουλής ο ριζοσπάστης βουλευτής Ιωάννης Δετοράτος Τυπάλδος προτείνει ψήφισμα για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα όπου το υπογράφουν άλλοι έντεκα βουλευτές. Οι επιπτώσεις αυτής της επαναστατικής πράξης ήταν άμεσες καθώς οι Βρετανοί απάντησαν με διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις και κλείσιμο εφημερίδων.
Οι διαβουλεύσεις των Μεγάλων Δυνάμεων
Με τη συνθήκη του Λονδίνου τις 13 Ιουλίου του 1863 οριζόταν η επέκταση των γεωγραφικών συνόρων του Ελληνικού Βασιλείου με την προσάρτηση των Ιονίων Νήσων με την προϋπόθεση να συμφωνήσουν σ’ αυτό οι Μεγάλες Δυνάμεις. Στη συνέχεια, υπογράφεται το πρωτόκολλο του Λονδίνου την 1η Αυγούστου του ίδιου έτους όπου η Ρωσία, η Αυστρία, η Πρωσία και η Γαλλία έδωσαν την συγκατάθεση τους στην Βρετανία να διακόψει την προστασία ( κατοχή ) στα Ιόνια νησιά.
Τέλος, με τη συνθήκη που υπογράφτηκε στις 17/ 29 Μαρτίου του 1864 ανακοινώνεται η τελική συμφωνία όπου παραχωρούνται επίσημα πλέον τα Επτάνησα στον ελληνικό κορμό. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1863 η 13η Ιόνιος Βουλή μετά από συζήτηση που διήρκεσε 4 μέρες ψήφισε παμψηφεί το ψήφισμα της Ενώσεως του Ιονίου κράτους με το Ελληνικό Βασίλειο, το οποίο ανέγνωσε βαθιά συγκινημένος ο πρόεδρος της, ο Κερκυραίος ριζοσπάστης Στέφανος Παδοβάς.
Τα γεγονότα της 21ης Μαΐου 1864
Στις 21 Μαΐου 1864 στην αίθουσα του θρόνου του ανακτόρου των «Αγίου Μιχαήλ και Γεωργίου» εκφωνεί την αποχαιρετιστήρια ομιλία του και ανακοινώνει επίσημα την άρση της προστασίας ο τελευταίος λόρδος ύπατος αρμοστής των Βρετανών, HenryStorks. Ακολούθησε η τελετή παραδόσεως – παραλαβής της Κέρκυρας ( πρωτεύουσας του Ιονίου κράτους ) από τον αρμοστή προς τον έκτακτο απεσταλμένο της Ελληνικής κυβέρνησης, Θρασύβουλο Ζαΐμη.
Αφού αποδόθηκαν οι απαραίτητες τιμές στον αρμοστή, η βρετανική φρουρά εντός του Παλαιού φρουρίου αντικαταστάθηκε από ελληνική. Από τα φρούρια της πόλης και του Βίδο έγινε για τελευταία φορά η υποστολή της σημαίας του Ιονίου κράτους ενώ στο Παλαιό φρούριο ο Βρετανός αντιστράτηγος Ροβέρτος Κάλβερτ υπέστειλε την βρετανική σημαία και ο ίδιος πραγματοποίησε την πρώτη έπαρση της ελληνικής σημαίας. Αμέσως μετά την τελετή τα αρχεία της Γερουσίας και της νομοθετικής συνέλευσης παραδόθηκαν από τον Πέτρο Βράιλα στον διευθυντή του Θρασύβουλου Ζαΐμη και στους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού τα φρούρια και τα στρατιωτικά καταστήματα της Κέρκυρας.
Η πολυπόθητη Ένωση είχε γίνει πραγματικότητα και σε κάθε γωνιά των Ιόνιων νησιών στήθηκε σκηνικό πανηγυριού και χαράς από τους κατοίκους.
Η σημασία της Ένωσης για την Ελλάδα
Η ενσωμάτωση της Επτανήσου με την άλλη Ελλάδα αποτέλεσε την πρώτη επέκταση των συνόρων της Ελλάδας μετά την Επανάσταση. Η Ελλάδα μεγάλωσε κατά 1813 τετραγωνικά μίλια και 230.000 σε πληθυσμό. Στην κοινοβουλευτική ζωή της χώρας οι Επτανήσιοι πολιτικοί και διανοούμενοι προσέφεραν την πολύτιμη εμπειρία τους από τους δικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Επίσης, έφεραν μαζί τους μια λαμπρή ποιητική κληρονομιά ( Διονύσιος Σολωμός κ.α)
Συντάκτης: Νίκος Στούπης
Πηγή:corfuland.gr