Η καθιέρωση στη συνείδηση της κοινωνίας ενός προσώπου, πραγματοποιείται από τη γόνιμη και διαρκή συμμετοχή του σε όλες εκείνες τις προσπάθειες που συνθέτουν την πορεία του ως στοιχείο της κοινωνικής προσφοράς και της προσήλωσης σε αρχές και αξίες.
Και ο Γιάννης Στήνιος υπήρξε εκφραστής της ανάγκης για προσφορά στον τόπο μέσα από ανιδιοτελείς και έντιμες προσπάθειες, τιμώντας το ιατρικό λειτούργημα, πραγματοποιώντας απέραντο κοινωνικό έργο.
Η παρουσία του στο ιατρικό λειτούργημα αλλά και στην τοπική ζωή ήταν πληθωρική, δραστήρια και ειλικρινής, ήταν μια ζεστασιά, μια σιγουριά.
Υπήρξε εκφραστής της ανάγκης για προσφορά μέσα από ανιδιοτελείς και έντιμες προσπάθειες. Ήταν εγκάρδιος, φυσικός και αληθινός. Δυναμικός στο λόγο και τη χειραψία, καθαρός στο βλέμμα και στις διαθέσεις του.
Ήταν τύπος γνήσια Ζακυνθινός. Με ευγένεια, με αρχοντιά ανόθευτη, με αφηγηματική ικανότητα, ερωτευμένος με την παλιά και νέα Ζάκυνθο.
Ευαίσθητος σε ό,τι αγάπησε και υπηρέτησε με αφοσίωση και πάθος, με πιστεύω που κράτησε αναλλοίωτο ως το τέλος, αλλά με αρκετή διαλεκτική διάθεση και κατανόηση.
Αξέχαστε φίλε Γιάννη,
Αν υπήρχε κάτι στη ζωή μας που δεν διευθύνεται, αυτό είναι η συνεχής κίνηση του χρόνου. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Σε αναπολούμε με περισσή συγκίνηση και αγάπη, γιατί ήσουν πάντα γεμάτος ζωή, ειλικρίνεια και απλότητα. Η παρουσία σου στο ιατρικό λειτούργημα και στη κοινωνία είχε στιγμές ανθρώπινες που τη σημάδευαν η ανυπόκριτη αγάπη, το ειλικρινές σου χαμόγελο, το ζεστό σου πλησίασμα.
Πέρασαν ζωές από τον κόσμο τούτο
Και άλλων κανένα σημάδι δεν μαρτυρεί τον τάφο τους
Σε άλλους κάποιο πράσινο κυπαρίσσι φύτρωσε
Σε άλλους ένας αδριάντας διαλαλεί
Μα το δικό σου μνημείο θα στηθεί αθάνατο όσο ζούμε
Μέσα στη ψυχή μας
Στο νοερό, μακρινό σου ταξίδι και στα ιδεατά ανάλαφρα βήματα σου θα σε συνοδεύουν η οικογένειά σου και η δική μας μνημοσύνη που θα συνθέτουν το φωτοστέφανο της αιωνιότητας.
Κοιμήσου ατάραχα τον αιώνιο ύπνο σου γιατί διπλές σειρές αγγέλων φυλάνε την ιερή του τάφου σου σιγή.
Αντίο φίλε μου
Γιάννης Πομόνης