Τον ελληνοϊταλό ποιητή Νικόλαο Ούγο Φώσκολο τιμά σήμερα και αύριο η Ζάκυνθος με εκδηλώσεις διεθνούς βεληνεκούς. Η σπουδαία αυτή μορφή, που γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1778 και πέθανε στο Λονδίνο το 1827, αποτελεί για το «νησί των ποιητών» την τρίτη μεγάλη προσωπικότητα των γραμμάτων μετά τον Διονύσιο Σολωμό και τον Ανδρέα Κάλβο.
Ο Ούγος Φώσκολος έλαβε μέρος στα επαναστατικά κινήματα της Ευρώπης και οι Ιταλοί τον τιμούν ως εθνικό τους ποιητή.
Στη Ζάκυνθο, έπειτα από προσπάθειες του ομώνυμου Πολιτιστικού Συλλόγου, του Δήμου και της Περιφέρειας, ξαναχτίστηκε το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Ούγος Φώσκολος, ενώ σύσσωμη η τοπική κοινωνία προσπαθεί να αναδείξει την ελληνικότητα του ποιητή, έτσι όπως ο ίδιος την έχει εκφράσει μέσα από τα έργα του.
Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2018, στην Οικία Φώσκολου θα πραγματοποιηθεί έκθεση σπάνιων εκδόσεων και βιβλίων για το έργο του ποιητή, από το 18ο αιώνα έως τις ημέρες μας. Η έκθεση βασίζεται σε πρωτότυπο υλικό του συλλέκτη Σπύρου Μυλωνά, που ευγενώς προσφέρεται για τις φετινές εκδηλώσεις.
Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου θα γίνει η Β΄ Διεθνής Επιστημονική Συνάντηση, υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Ιταλικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα, με θέμα «Ούγος Φώσκολος: Ξαναδιαβάζοντας το έργο του» και ομιλητές τους:
– Francesca Fedi, καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Πίζας, με θέμα «Οι Τάφοι και οι Χάριτες: Ο Φώσκολος και μία ιδέα του έθνους» (I Sepolcri e Le Grazie: Foscolo e un’idea di «nazione»)
– Φανή Καζαντζή, ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με θέμα «Ο Όρτις, οι Τάφοι, οι Χάριτες: ερμηνευτικές προσεγγίσεις από τον ελληνικό χώρο»
– Δημήτρη Αρβανιτάκη, ιστορικό, διευθυντή εκδόσεων του Μουσείου Μπενάκη, με θέμα «Τελευταίες επιστολές του Γιάκοπο Όρτις: Οι μορφές του ρομαντικού έρωτα»
Παράλληλα, στην ανακαινισμένη Οικία Φώσκολου θα λειτουργεί από το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου έως τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου έκθεση έργων του γλύπτη Κων. Βαρώτσου, υπό την ευθύνη του Συλλόγου «Όμιλος UNESCO N. Zακύνθου».
--------
Από μικρός στους μητρικούς μου λόφους
ελάτρεψα την θείαν Αφροδίτη.
Ζάκυνθος, χαίρε. Στις ακτές του Αδρία,
στη στερνή κατοικία των Εφεστίων
θεών και των προγόνων μου, θ’ αφήσω
τα τραγούδια μου και τα κόκαλά μου,
και σ’ εσέ μοναχά τους στοχασμούς μου,
γιατί όποιος την πατρίδα του ξεχάσει
μήτε στα θεία δεν ομιλεί με σέβας.
Ζάκυνθος, ιερή χώρα. Στους λόφους
ήσαν ναοί, και στα ισκιερά της δάση
η λατρεία της Άρτεμης και οι ύμνοι
στον ένοχο Λαομέδοντα, πριν μάθει
ο Ποσειδώνας στο Ίλιο πώς να στήσει
τους φημισμένους πύργους του πολέμου.
Η Ζάκυνθος είν’ όμορφη. Της δίνουν
θησαυρούς μύριους τ’ αγγλικά καράβια,
κι από ψηλά της στέλνει ο αιώνιος ήλιος
τις ζωογόνες αχτίδες του. Κι ο Δίας
τα διάφανα σύγνεφα της χαρίζει.
Κι έχει τους πυκνοφύτευτους ελαιώνες,
τους αμπελόφυτους του Βάκχου κάμπους,
και την υγεία τη ρόδινη σκορπίζει
αύρα γλυκιά που μυρωμένη πνέει
από κήπους ανθών κι αιώνιων κέδρων.
μτφρ. Μαρίνος Σιγούρος
(1885-1961)
Πηγή:avalonofthearts.gr/inital.gr