Αν κάποτε περάσει η αλήθεια
το ταπεινό κατώφλι
του Έλληνα, τότε θα επιζήσει
η ελπίδα για το μέλλον
Ποιο είναι το κυριότερο συστατικό που συνετέλεσε στη σύνθεση της έννοιας πολιτισμός;
Από πού ξεκίνησε; Πώς εξελίχθηκε; Δίδυμες αδελφές ή γλώσσα και η γραφή υποκλίνονται μπροστά στο δημιούργημά τους: «Τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό»!
Ο Πλάτων στο «Φίληβο» αναφέρει ότι: «Η γραφή είναι αιωνίως ομιλούσα φωνή», γιατί, πραγματικά, μέσα από τη γραφή παριστάνεται η γλώσσα, που δεν είναι τίποτε άλλο από το σώμα της σκέψης. Είναι κοινώς παραδεκτό, ότι από τη στιγμή που σχηματίζεται η πρώτη πρόταση (και αποδεσμεύεται από σκόρπια σύμφωνα), τότε γεννιέται ο πολιτισμός.
Γλώσσα και γραφή λοιπόν!
Σύμφωνα με τα αρχαία ελληνικά κείμενα, τα γράμματα είχαν εφευρεθεί σε πανάρχαια εποχή και είχαν θεία προέλευση, αφού ο Δίας τα παρέδωσε πρώτα στις Μούσες κι αυτές με τη σειρά τους στους ανθρώπους.
Οι αναφορές για τα πανάρχαια γράμματα στην αρχαία Ελλάδα είναι πολλές.
Η ύπαρξη της πανάρχαιας γραφής, επιβεβαιώνεται από τον Διόδωρο το Σικελιώτη (βιβλίο III), ο οποίος λέει για τον «Λίνο», τον περίφημο ποιητή και μουσικό, ότι: «πρώτος έγραφε εις παναρχαίαν εποχή περί της καταγωγής και της ζωής του Διονύσου, όπως και άλλες μυθολογίες, μεταχειρισθείς άγνωστον ακόμη παναρχαίαν γραφήν».
Ο Όμηρος επίσης μας πληροφορεί ότι τα «Σήματα Λυγρά» ήταν πανάρχαια ελληνικά γράμματα. Όπως θα δούμε πιο κάτω, η ελληνική γλώσσα είναι αυτοδημιούργητη. Δεν αντέγραψε κανένα αλφάβητο φοινικικό ή σουμεριακό, αλλά μάλλον αντιγράφτηκε και παραποιήθηκε από άλλους λαούς, με αποτέλεσμα να διδάσκονται οι νεοέλληνες ότι η γλώσσα μάνα όλων των γλωσσών είναι... δανεική. Δανεική από ένα γειτονικό λαό που εμφανίστηκε μόλις το 1.100 π.Χ. ενώ ο Αιγιακός πολιτισμός χρονολογείται πριν από το 10.000 π.Χ.
Και δεν θεωρούμε «σωβινισμό» το γεγονός ότι χρεώνουμε τη στήλη σε άρθρα απέναντι σε δυτικοευρωπαϊκούς δογματισμούς που επιβλήθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Η πίστη μας ριζώνει βαθιά με την εξέταση γεγονότων και στοιχείων που παρουσιάζονται τόσο σε αρχαία κείμενα όσο και σε πρόσφατες ανακαλύψεις.
Διαπιστώνοντας ότι οι Φοίνικες δεν ήταν αρχαιότεροι των Κρητών της τελευταίας Μινωικής περιόδου, ο Έβανς στο βιβλίο του «Scripta-Minoa, Oxford 1909» υποστηρίζει ότι πολλά σημεία της γραμμικής γραφής των Κρητών παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με το φοινικικό αλφάβητο εξηγώντας ότι οι αρχαίοι Κρήτες το μετέφεραν στη Φοινίκη κατά το 1300 π.Χ.
Αυτοί οι πρόσφυγες (επί Ραμσή Γ΄), ονομάστηκαν «Φιλισταίοι» και γύρω στο 1150 π.Χ., όταν εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη, ονομάστηκαν «Παλαισάτι».
Στις μέρες μας, κυκλοφορεί ευρέως η παρακάτω θεωρία: ότι οι Φοίνικες ήταν αρχικά κάποια αραβική φυλή, η οποία επιμείχθηκε με τους Κρήτες και τους Κύπριους από το 3000 έως το 1300 π.Χ., όπου υιοθετώντας τις επιδόσεις των Ελλήνων στη θάλασσα, σφράγισε το ιστορικό ίνδαλμα στο χώρο της Μεσογείου σαν ναυτικός λαός.
Αν όντως αυτή η θεωρία αληθεύει, τότε αυτόματα συντρίβεται η θεωρία ότι οι Φοίνικες ήταν σημιτικό φύλο.
Όπως αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στο βιβλίο Ε' παρ. 57-30, «επειδή μετά τον γενόμενον κατακλυσμόν —συναπωλέσθησαν μετά των παναρχαίων Ελλήνων και οι γνώσεις των»— αμέσως μετά εμφανίζονται οι Φοίνικες.
Αν θυμηθούμε την φράση του Πλάτωνος στον Τίμαιο, σχετικά με τη συζήτηση που είχε ο Σόλων με τον Αιγύπτιο ιερέα στο ναό της Νηίθ (Αθηνάς) για το τι απομένει μετά από έναν κατακλυσμό, τότε η αναφορά του Διοδώρου Σικελιώτη μας αφήνει άναυδους, εφόσον και οι δύο συγγραφείς αναφέρουν ότι μετά τον κατακλυσμό επιζούν οι άξεστοι και οι ακαλλιέργητοι, ενώ πεθαίνουν οι μύστες και μορφωμένοι [Αυτό σημαίνει ότι η γνώση χάνεται και σιγά σιγά ξεχνιέται].
Άρα είναι λογικό λοιπόν, μετά τη μεγάλη καταστροφή που έπληξε τον χώρο της Μεσογείου, να ξεπρόβαλε μία φυλή (ελληνικής καταγωγής), η οποία μαζεύοντας τ’ απομεινάρια του προηγούμενου μεγάλου πολιτισμού, να υπενθύμισε ό,τι είχε ξεχαστεί.
Μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα η αναφορά του Ηρόδοτου (όσον αφορά στην προέλευση της γλώσσας μας) που λέει ότι: «Ο Κάδμος έφερε τα γράμματα από τη Φοινίκη». Αυτή η φράση έχει παραπλανήσει χιλιάδες ιστορικούς που πίστεψαν και επέβαλαν τη θεωρία περί φοινικικού αλφαβήτου, ώστε δυστυχώς να διδάσκεται ακόμη και σήμερα στα σχολεία μας. Εμείς όμως παρατηρούμε το εξής: Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Κάδμο (όνομα ελληνικό - ελληνικότατο), για τον οποίο οι ελληνικές παραδόσεις αναφέρουν ότι ήταν γιός του Αγήνορος από το Άργος και είχε μεταναστεύσει στη Φοινίκη.
Οι ενεπίγραφοι κύλινδροι των Θηβών είναι γραμμένοι σε κρητική, την οποία γνώριζαν και οι προερχόμενοι από την Κρήτη Σουμέριοι. Άρα οι Κρήτες είχαν διδάξει τη γραμμική γραφή.
Στην «Ιερά Αναγραφή» του Ευήμερου, που τα αποσπάσματά της τα διέδωσαν ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος, ο Διόδωρος Σικελιώτης και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ευστάθιος, περιγράφεται το νησί «Παγχαία», το οποίο βρισκόταν πέρα από την αραβική θάλασσα και απέναντι από την Ινδία, και κατοικήθηκε από πανάρχαιους Κρήτες.
Στο ιερό του «Τριφυλίου Διός», την εποχή που βασίλευε ο Δίας στην οικουμένη και βρισκόταν μεταξύ των ανθρώπων (δηλαδή σε μυθική, πανάρχαια και χρονολογικά απροσδιόριστη εποχή), υπήρχε χρυσή ιερή στήλη, πάνω στην οποία ήταν γραμμένες οι «Κεφαλαιώδεις Πράξεις» μεταξύ του Ουρανού, του Κρόνου και του Δία. (Διόδωρος Σικελιώτης, βιβλίο ΣΤ, παράγραφος 1, 30, 5.)
Συνεπώς, σύμφωνα με τον Ευήμερο, πανάρχαιοι Έλληνες «οδηγούμενοι υπό του Διός» περνώντας από τη Φοινίκη - Παλαιστίνη - Αραβία και Περσία, εγκαταστάθηκαν στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, και μέσω του Περσικού κόλπου, έφτασαν στη Μεσοποταμία, όπου ονομάστηκαν Σουμέριοι.
Ο πλοίαρχος Κολαΐτης [Ι. Πασσά, «Η αληθινή Προϊστορία»], ο οποίος είχε κάνει το γύρο του κόσμου τρεις φορές, είπε ότι κοντά στην Ινδία (ίσως στο νησί Σοκρούτα) υπάρχει ένα νησί που κατοικείται από λευκούς ανθρώπους.
Δεν είναι τυχαία λοιπόν η εκπληκτική ομοιότητα της κρητικής γραφής με τη σουμεριακή.
Στην εποχή μας οι συνεχείς ανακαλύψεις μαρτυρούν ολοένα ότι οι Έλληνες είναι Έλληνες και όχι Ινδοευρωπαίοι ή κάποιοι άλλοι και ότι γεννήθηκαν σ’ ένα τόπο υψηλής ενέργειας, ο οποίος συντέλεσε στη σύνθεση του λαμπρού πολιτισμού τους σε συνδυασμό με τη γλώσσα τους.
Στα «Αργοναυτικά» των «Ορφικών» (στίχοι 42, 44, 102, έκδοση Λειψίας Tauchnitir 1829) λέει ο ίδιος ο Ορφέας: «ηδ’ όσον Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα» που θα πει ότι (Στην Αίγυπτο δίδαξα τον ιερό λόγο).
Δίδαξε λέει ο Ορφέας. Δεν διδάχθηκε! Στο πρόσωπό του... όλη η Ελλάδα, στα λόγια του... το έργο του, κι εμείς παιδιά του. Αν υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την εθνικότητά του, υπενθυμίζουμε ότι.... Ορφέα τον έλεγαν κι όχι... «Καλκούμ Σουχτουρμέ».
Αν ακόμη υπάρχουν αμφιβολίες για την προέλευση της γραφής μας τότε πληροφορούμε ότι στο Δισπηλιό της Καστοριάς βρέθηκε ξύλινη πινακίδα που με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα 14 χρονολογείται το 4.250 π.Χ. και η γραφή είναι ελληνική. (Δαυλός, Μάρτιος 1994)
Ας φερθούμε λοιπόν φιλότιμα απέναντι στους προγόνους μας που χωρίς αυτούς θα υπήρχαμε χωρίς να ζούμε έτσι για ένα ευχαριστώ!!!
Από τους κύκλους της Ιστορίας ένα συμπέρασμα βγαίνει πάντα.
‒ Πως κανένα ψέμα δεν έγινε μύθος. Και πως οι μύθοι κρύβουν πάντα τις μεγάλες αλήθειες.
Ήρθαν τα πράγματα έτσι, γιατί οι Έλληνες για χρόνια διώχθηκαν, δουλώθηκαν.
‒ Για αιώνες σκλαβωμένοι. Έμειναν όμως κληρονόμοι της μεγάλης μας κληρονομιάς. Η επίθεση της αρπαγής και λεηλασίας ήταν μεγάλη.
Όμως καταπίπτουν σαν χάρτινοι πύργοι τα ψέματα των σφετεριστών της ιστορίας της ανθρωπότητας.
= Η γλώσσα, το κλειδί του πολιτισμού, η χαμένη Ατλαντίδα, η άγνωστη τεχνολογία, η Αργώ των θρύλων και των ταξιδιών στο άγνωστο και το πάλεμα του φόβου, η αστρική μουσική της Πυθαγόρειας αρμονίας, οι Δελφοί και το μυστήριο Έψιλον εκεί στο κέντρο του κόσμου, όλα αυτά συνθέτουν μια αποδεικτική γραφή της υπαρξιακής τάξεως ότι «Ελλάδα είναι όλη η γη».
Ας προσέξουμε ακόμη ότι:
Η προσφορότερη γλώσσα της ψηφιακής λογιστικής, είναι η ελληνική, η φιλοσοφία, η ιστορία, η γεωγραφία, η φιλολογία, η αστρονομία, η αστρολογία, η φυσική, τα μαθηματικά, η χημεία, η μουσική, το θέατρο είναι η μεγάλη δωρεά της Ελλάδας στην ανθρωπότητα.
Εμείς καταγράφουμε τον ανυπόκριτο θαυμασμό μας προς την κα Πέπη Σκαρλή για το γεγονός ότι έταξε σκοπό της ζωής της την έρευνα και διάδοση αυτών των αληθειών.
Έδειξε τόσο αγνή και αμόλυντη την ιδέα της ανιδιοτέλειας και τόσο καθαρό εξαγνισμό στον καρπό της μεγάλης της έρευνας.
Στέκει μέσα και πάνω απ’ όλα σαν μια τεράστια παγκόσμια φωτεινή μορφή.
Την ευχαριστούμε.
Συγκέντρωση στοιχείων με συμμετοχή μαθητών μας το έτος 1997
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Συντ. Εκπαιδευτικός
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ